De beste spiegel is de puurheid van een hond in het terug vinden van je ware zelf!
Dankjewel Ron dat ik mijn verhaal en die van mijn Joep mag delen op jouw pagina. De plek die “terror Joep”’ VERDIENT in alles wat hij mij gegeven heeft in het spiegelen van mij en het vinden van de “echte” mij, hopende anderen te inspireren en te motiveren!
Ik ben Colette van Grinsven, professioneel coach en zorg ondersteuner. Inmiddels al weer jaren mijn plek gevonden en gekregen binnen Ron’s Total Dog Care. De rechterhand van Ron voor elk mens (groot of klein) met diverse achtergronden en hulpvragen. Binnen dit team op maat gerichte trajecten bieden, is wat wij doen. Coaching in Leiderschap trajecten, weerbaar en assertiviteit leren zijn vanuit rust en geborgenheid, voor hond en niet hond eigenaren. Ook maatwerktrajecten vanuit trauma, PTSS, angst in nieuwe gezondere eigen keuzes leren maken. Hiervoor zetten we ook onze honden roedel in. Waarom? Lees hieronder mijn eigen persoonlijke verhaal. Sleutel tussen voelen en doen.
Mijn verhaal in deze 14 jaar is niet te vangen in een paar zinnen. Ik hoop dat je de tijd voelt het te lezen, waarvoor dankjewel.
Eerbetoon aan mijn kleine grote vriend. JOEP (ruwharige teckel) overleden in mei 2023
Een diep kind verlangen, die nooit vervuld was. Mijn eigen hond. Mijn maatje, mijn vriend, onvoorwaardelijke liefde in altijd samen, altijd gezelschap, om voor te zorgen en samen te genieten was mijn drijfveer in het kiezen voor Joep. Dieren waren niet zo mijn ouders hun ding. Het begon rond mijn 40ste. Ik koos voor een ruwharige teckel vanwege de ondeugende, eigenwijze, stoere looks waar ik van hou! Zelf ook wel ben en uitstraal aan de buitenkant.
Mijn eerste eigen hond nu 14 jaar geleden. Zo blij en vol vertrouwen nam ik hem overal mee naar toe om te socialiseren. Achteraf wat naïef en geen idee wat een hond nodig had. Al snel ging mijn Joepie alles wat in zijn buurt kwam bijten. Mensen, kinderen en andere honden. Ook bezoek wat bij mij binnen kwam. Ik werd er onzeker van, schaamde me en begreep niet waarom. Mijn “kinder” droom die ik had viel in duigen. Het ging allemaal anders als dat ik wilde. Ik kan nu achteraf zeggen dat ik situaties ging vermijden en het al spannend voelde als er vrienden bij me langs kwamen. Mijn leven met Joep werd ingewikkeld en eenzaam. Gekozen voor een cursus. Want ik ben iemand die zijn verantwoordelijkheden neemt als ik er voor gekozen heb. Geen opgever! Op dat moment was Joep niet de vriend die ik zocht en mijn liefde voor hem werd ook steeds minder. Ik ervaarde hem steeds meer als een “Last” die mij beperkte.
Via een cursus positief gedrag belonen en negatief negeren, waar ik snel gestopt ben, aangezien ik zijn uitval gedrag niet kon negeren, ben ik terecht gekomen bij RTDC.
Daar ontmoette ik Ron, hij was degene die meteen in die ontmoeting door mijn stoere buitenkant heen prikte naar mijn onzekere ik. Tot op de dag van vandaag in mijn geheugen gegrift. Daar had hij niet veel voor nodig. Alsof hij mij kende. Zo bijzonder. Ik had het gevoel in dat moment dat alle achterliggende geschiedenis van wie ik was vanuit diep los kwam. Hij raakte mijn zere plekken in mijn machteloosheid en onzekerheid. Wat heb ik gehuild. Wat voelde ik me gehoord, gezien en begrepen. Toen nog niet wetende wat ik nu weet. Zijn directheid confronterend en zijn liefdevolle, oprechte begaan met mij, oprecht en diep voelbaar in mijn zijn, wat beide erg ongemakkelijk voor mij toen voelde, niet altijd kon duidden wat er gebeurde ook. Ron gaf mij in die eerste ontmoeting dat, waar ik mijn hele leven onbewust naar zocht.” Liefde” en dan met name voor mezelf. Nu kan ik zeggen dat hij door al mijn maskers in die eerste seconde heen prikte, wat in mijn leven nog geen hulpverlener zo diep was gelukt.
Ik kan nu zeggen dat ik hardnekkige bescherm lagen had opgebouwd die mij ver weg hadden gebracht van wie ik in mijn pure zijn ben. Ik was aan het overleven en bang voor mezelf om echt te leven. Het was niet Joep die mij beperkte in mijn leven, maar ik zelf! Dit schrijven ontroert mij nog steeds. Wijzen naar de ander, in plaats van te kijken naar mezelf is wat ik deed. Toen natuurlijk niet bewust.
Wat een groot CADEAU is Joep geweest in mijn leven. Zonder hem had ik Ron nooit ontmoet. Toen echt niet beseffende welke gedragingen ik inzette om niet mezelf te zijn. Aanpassen, sociaal wenselijk zijn en onderhuids bang, boos, leeg, eenzaam, verdrietig, falend en onmachtig en nog een hele rij meer waar ik niet bij durfde te komen. In Joep voelde ik de onvoorwaardelijke liefde. We hadden elkaar hard nodig dacht ik. Achteraf kan ik zeggen dat ik Joep hard nodig had om mij gezien, gehoord en geliefd te voelen. Het opvullen van mijn leegte, waar ik zo hard naar zocht al mijn hele leven. Ron heeft mij mijn ogen geopend dat het mijn onzekere lieve kleine Joep was die mij hard nodig had.
Ik kan nu zeggen dat het voor mij een persoonlijke intense diepe reis is geworden, waar ik in mijn leven met depressie, verslaving en misbruik al veel therapieën had gevolgd, maar “terror” Joep (die bijnaam kreeg hij binnen Ron’s Total Dog Care) samen met het geduld, liefde en tijd van Ron, hebben mij gespiegeld in wat ik deed en welke gevoelens en behoeftes ik allemaal in de steek liet.
Een hond is puur, die voelt en prikt door elke menselijke maskers en niet zuiver voelbaar gedrag van de mens heen. Ze gaan het zelf oplossen om te overleven. Een te grote taak voor een hond, net als voor kleine kinderen.
Het was niet makkelijk, het was hard werken, vaak boos geweest, verdrietig en klein gevoeld. Systemen die oud waren in gezet. Opgeven, weg lopen en toch onbewust wetende en voelen dat ik hier vond wat ik nodig had. Altijd weer terug gegaan en Ron weer opgezocht, omdat ik daar mocht zijn wie ik toen was.
Ik ben opgegroeid met onvermogende opvoeders die niet kundig waren mij te geven waar ik zo hard naar zocht. Het gevoel van erkenning en het voelen van de onvoorwaardelijke liefde van mijn ouders dat ik prima was wie ik was. Ook met mijn onhandigheden en het maken van fouten. Dat kleine meisje die het zelf moest uitzoeken, in een manier waarvan ze toen voelde dat ze overleefde en dacht dat wat ze deed klopte. Jawel, nu kan ik zeggen en voelen, dat mijn ouders hun best hebben gedaan. Ron die mij vanuit zijn pure zijn doorzag. Mij inzichten gaf, ook van mijn niet leuke kanten, waar ik me onbewust diep voor schaamde ook. Logisch dat je je dan wil verstoppen. Vooral mij spiegelde! Mijn Joep zijn gedrag liet mij zien dat ik hem aan zijn lot over liet. De hondentaal leren begrijpen. Ook dat heeft Ron mij geleerd. Stap voor stap werd ik bewuster van mij en van het gedrag van de ander. Vanuit ervaring kan ik nu zeggen dat ons hoofd ons vaak weg haalt van ons echte gevoel en zijn we te laat, met alle gevolgen van dien.
Dat ik gedragingen inzette vanuit mijn kleine verdrietige, eenzame meisje die zo hard op zoek was naar haar recht op mogen bestaan. Dat alleen ik degene was die dit “ Meisje” in mij zo hard afwees. Dom, stom en nog veel meer onaardige dingen van haar vond en haar vaak in de steek liet.
Oude pijnen, waarnaar ik me in mijn volwassen zijn nog naar gedroeg. Deze interne, toen nog onbewuste gedachten, oordelen en overtuigingen degradeerde mijn persoonlijke groei en hielden mij klein.
In deze periode van persoonlijke groei samen met Joep en Ron heb ik mezelf nog dieper afgepeld, ook met behulp van intense hulpverlening. Ook ben ik stappen gaan maken in gezondere keuzes in mijn leven. Hoe zachter, milder en liefdevoller ik mijn ALLES steeds beter kon omarmen en nieuwe keuzes maakte in mijn leven, hoe meer rust er kwam in mij en daardoor ook voor Joep. Eerst gaan geloven dat ik prima ben wie ik ben. Dat ik mijn eigenwaarden leef en niet meer bang hoef te zijn wat anderen van mij vinden. Intiemer en trouwer aan mezelf. Ontdekt dat ik het was die alles mij persoonlijk aan trok, wat mij eenzaam en verdrietig deed voelen. Bang om fouten te maken, weg gestuurd te worden. Trauma uit mijn geschiedenis, waarin ik in dat moment mezelf onbewust beschermde om niet te voelen, hoe kwetsend en pijn dat deed. Het plezier en de successen met Joep in de Leider zijn van mezelf en daarmee voor hem, gaf me in dit proces ook veel voldoening en ontroering. Met Joep ervaarde ik ook wat waardering is, in zijn honden taal gaf hij mij dat met zijn grote pretmeter en mij vragend aankijken, doe ik het goed? Het raakt me en ontroert me nog nu in dit schrijven. Bijzonder hoe de puurheid van een hond je zo spiegelt met jezelf.
Het heeft me tijd gekost, veel emoties en veel energie. Bloed, zweet en tranen. Nu zo intens dankbaar, warm en liefdevol gevoel. Wat een rust, rijkdom en liefde heeft mij dit gebracht. Als eerste voor mezelf, daarnaast voor mijn kleine grote VRIEND Joep. Enorme dankbaarheid, warmte en liefde voor Ron die mij niet opgegeven heeft, geduldig was met mij en vanaf sec. 1 in mij zag, waar ik zo hard naar zocht. De warme, liefdevolle, pure ik. Ook met mijn onhandigheden en imperfecties. Ik geniet, voel me gelukkig in mijn groei en gedraag me steeds meer volwassen met mijn verantwoordelijkheden. Mijn kleine meisje voelt zich veilig, geborgen en steeds meer vrij om deze volwassen vrouw compleet te maken in het Leven, wat Liefde is.
Vanuit mijn verleden als Pedagoog en Agoog heb ik altijd met mensen gewerkt. Altijd een oog gehad voor de eenzame, verdrietige en boze kinderen of volwassenen. Anders zijn of onzichtbaar zijn. Nu kan ik zeggen dat dit voortkomt vanuit herkenning en zegt alles over mezelf. Wel in die jaren met Joep en bij Rtdc, samen met Ron geleerd dat je jezelf tekort doet wanneer je alleen maar geeft. Valkuil van veel hulpverleners. Belangrijk wat ik geleerd heb, met name door gespiegeld te worden met Joep en andere honden is je grenzen aan geven en te leren nemen. Dat krijg je niet cadeau. Jezelf leren uiten in wat je voelt en durven benoemen in wat je nodig hebt voelt kwetsbaar maar is een kracht. Accepteren dat je niet altijd ontvangen wordt en ook niet altijd krijgt wat je wil hoort ook bij het leven, met de teleurstellingen en pijn die je daar bij voelt. Ik ben gestopt bij mijn oude werk en een algemene coach opleiding gaan doen. Mijn passie en visie is ontstaan in wat ik gevonden heb, mijn inzichten door te geven aan anderen, om gewoon jezelf te mogen zijn. Kind of volwassenen. Verder gaan ontwikkelen en een intensieve coach opleiding gevolgd in mijn expertise; trauma, stress en autisme.
Ik ben nog steeds gezegend met eigen honden in mijn leven. Mijn kleine roedeltje. Het leven is leren en ik ben nog steeds aan het leren, samen met lieve mensen om mij heen die me daarmee helpen. Ook Ron hoort daar nog steeds bij. Nu ben ik bijna 54 jaar. Mijn lessen zijn eerder voelbaar en de keuzes die ik maak soms in dezelfde seconde al zichtbaar en voelbaar. Ook als het niet de juiste is wat ook mag, deze weer oplossen. Dat is “Leider” zijn, hiermee voel je rust en grip. Je omgeving willen controleren, manipuleren of veranderen haalt je weg van jezelf. In hoe je hier zelf mee omgaat liggen de antwoorden.
Heb je dit hele verhaal af gelezen? Voel je je geraakt en geïnspireerd hierdoor? Fijn, dan heb ik als ervaringsdeskundige een zaadje bij je geplant en herken je..
Voel jij ook een diep verlangen om de stap te maken om te willen veranderen? Het lef hebben om voor een gelukkiger “echt” leven te gaan? Wij bieden diverse op maat gerichte trajecten. Voor honden eigenaren en niet honden eigenaren. Kinderen en volwassen die persoonlijk willen groeien of niet meer bang willen zijn. Trauma’s verwerken en herstellen naar meer rust. Samen met ons complete team. Ja ook onze honden horen daar bij. Onze professionals spiegelen jou en de puurheid van onze honden ook. Ze voelen en doen. Voel je welkom en neem vrijblijvend contact met ons op, we gunnen iedereen een “Joep”. We ontmoeten je graag.
Dag mijn lieve, kleine grote vriend JOEP. DANKJEWEL je hebt mijn leven verrijkt! Dankjewel mooie lieve Ron dat ik dagelijks een onderdeel mag zijn binnen Ron’s Care, onderdeel van Ron’s Total Dog Care om dit dankbare werk te mogen geven en nemen.
Liefs, Colette
